Tsja of dit nu onder een geplande clubrit valt of niet weet ik niet zeker, in elk geval niet gesanctioneerd door de penningmeester, maar ik kan het toch niet voorbij laten gaan zonder stukje over te schrijven. Afgelopen zaterdag 25 Mei had ik, dacht ik althans, in alle stilte een bruiloft op het programma staan, beetje turkse stijl want schoonfamilie moet ik te vriend houden nu… Voor wie mij wat langer kent weet dat ik alweer 17 jaar samen ben met Buket, en haar familie ( turks dus) was het daar tot voor kort uitermate mee oneens. Een maandje of 2 geleden was daar ineens een telefoontje, aan de lijn een wat emotionele Buket, of ik per direct naar Tilburg kon komen. Er was eea geforceerd en ik moest op komen draven om mij voor te stellen.
Nouja om een lang verhaal kort te maken. Ten overstaan van de gehele familie kwam ik daar binnen die eerste keer, zweet in mn naad natuurlijk. Werd streng toegesproken door de pa dat als ik met haar verder wilde ik eea aan turkse rituelen moest ondergaan, en dat er geen weg meer terug zou zijn etc. Beetje een loos dreigement na zoveel jaar denk je dan, maar ach. Vader geeft om zn dochter. Dus tsja, wat kan je op zo een moment doen? Toch maar instemmend geknikt en vooral gezegd dat ik de beste bedoelingen heb. De verdere details zal ik jullie besparen, en het verhaal verder insteken vanaf 25 mei. De bedoeling was in elk geval om deze dag zoveel mogelijk onder de radar te laten verlopen. Alleen wat familie en dichtstbijzijnde vrienden erbij betrekken. De bedoeling in de Turkse cultuur is dat de bruidegom de bruid komt ophalen met veel bombarie. Doorgaans doen ze dat middels een stoet dure auto’s, rookbommen, vlaggen, en kabaal. Vond ik allemaal lastig, duur, en ronduit voor lul, dus dacht er wel mee weg te komen gewoon alleen in mn MX-5je aan te komen, 2 keer tüüteren, en weer gaan. Komt mij wel goed uit, niemand die ik ken hoeft mij in pak te zien dacht ik zo, en al helemaal niet in mijn bolide die Buket toch vooral zo “schattig” had opgepimpt..
Buket ging er ook al vanuit dat ik ongeveer in mn uppie zou komen, want welke Nederlander snapt dat dit “moet”? Uiteindelijk vond ik het toch wel erg voor lul om alleen tüüterend door de straat te gaan rijden daar, dus gevraagd of Martijn Vermeer mee wilde zodat we op zn minst met 2 autos waren. Die wilde gelukkig wel, nog steeds voor lul, maargoed. Had al wel door dat Buket niet zo gelukkig was met de insteek die ik had, en na wat aandringen ( je kent het wel: Wat is er schat? Niks.. ) de informatie losgekregen dat mijn ouders er eigenlijk ook wel bijhoren, want anders is het disrespect, maar dat durfde ze eerder niet van ons te vragen. Dus schoorvoetend ook mijn ouders gevraagd of ze ook hieraan wilden deelnemen ( schoorvoetend want ik heb ze helaas eerder ook al wat vandie culturele dingetjes moeten laten ondergaan waar ze niet perse blij van werden). Moest hierbij wel mijn pa informeren dat hij waarschijnlijk buiten zou moeten blijven wachten met de andere (turkse) mannen, en vooral geen gesprekken aan mocht knopen ( want spreken is op dat moment respectloos naar de familie van de bruid). Hij vond allemaal maar een beetje onzinnige poeha, maar zou wel meegaan. Binnenshuis was reserveerd voor de vrouwen van de familie ( en mij).
Op de dag zelf chauffeurde Martijn me naar mijn ouders om vandaar verder te vertrekken, want mijn MX-5je stond daar in de garage, dus die zouden we ff oppikken daar. Ik had daar mijn oude vertrouwde Mazderati al helemaal versierd klaarstaan. Komen we bij Aad aan, zie ik een groepje motoren staan, en het leek alsof Aad stond te sleutelen ofzo. Ik direct helemaal over de zeik en denk bij mezelf, die gek gaat mee met zwarte klauwen en smeerolie aan zn broek mijn vrouw mee ophalen! Ik begrijp veel niet van de Turkse cultuur, maar 1 ding weet ik inmiddels wel, protocol en uiterlijk vertoon gaan hand in hand en kunnen een relatie maken of breken. Ik zag het al helemaal misgaan, komt uitgerekend mijn vader daar in zn werkkloffie met t zwart onder zn nagels aan. Het ultieme disrespect , en krijg ik straks mijn vrouw alsnog niet mee!
Kom daar dus aangelopen in mn pak, stropdassie om, nagels geknipt, klikklakschoentjes aan, je kent het vast wel, helemaal voor lul bij de motorrijders die daar stonden in hun leren pakken, natgeregend en olie aan hun handen. Ik denk hoe ga ik ze dit nou uitleggen. Blijken ze allang op de hoogte. Aad had een motorescorte geregeld.. Woorden schieten te kort hoe gaaf ik dat dan weer vond van hem en de fellows die er waren. Ook wel bijzonder hoelang het dan duurt voordat je doorhebt dat het opgezet spel is, zelfs Martijn zat in het complot… Wel heel blij mee, zo reed ik tenminste niet alleen voor lul. Nouja nog steeds wel, want je bent degene in een net wat te strak pak in een met tule ingepakte homobak je vrouw moet gaan kopen, maar toch, het is een soort emotionele support ofzo als er dan 8 motoren om je heen rijden met jankende sirenes enzo.
Na van de schrik te zijn bekomen, en alle rijders waren gearriveerd die mee zouden gaan ( uit mijn hoofd, excuses als ik iemand ben vergeten): Jan, Piet, Ed, Evert, Jacques, Peter, Rien, Wouter en Aad zelf. Nou in colonne dus vertrokken richting Tilburg. Binnendoor via Alphen, Riel, en dan op de parkeerplaats voor het Elizabeth Ziekenhuis afgesproken om te verzamelen. Daar stond Muhlise, het jongste zusje van Buket ons op te wachten om ons het protocol nog even uit te leggen. Na wat gesteggel ( ze wist ook niet zo goed hoe ze met deze ongeplande escorte om moest gaan), was het plan duidelijk. Motoren vooruit de straat in, loeiende sirenes, toeters en lekker op na-onsteking knallen. Daarachteraan Martijn en ik voorop Tüüterend door de straat.
Ik kan niet in genoeg woorden omschrijven hoe belangrijk protocol is binnen de turkse gemeenschap. Alles gebeurt onder strikte sociale controle. Iets waar de gemiddelde HD rijder standaard moeite mee heeft denk ik. Afijn, volgens dit protocol, hoor ik aan te komen rijden (tüüterend). De voordeur is gebarricadeerd, ik kan er niet in. Ik moet luidkeels aankondingen dat ik mijn bruid kom halen, en moet hierbij onderhandelen over de prijs om de deur open te krijgen. Daar binnen wordt je dan “aanschouwd”. Dit allemaal is de theorie van hoe het zou moeten gaan.
Zodra de eerste sirene in de straat afging was elke man die achter die bewuste voordeur aanwezig was het protocol volledig vergeten. Ze stonden allemaal direct op straat om te kijken wat the fuck daar zo een kabaal maakte. Binnen zaten een stuk of 30 angstige vrouwen die dachten dat er een politie inval in de straat gaande was. Buket weet zich nog te herinneren dat ze dacht: “Heb ik weer op mijn trouwdag!”. Een impressie in het filmpje helemaal onderaan de text.
Nouja toen de boel een beetje gekalmeerd was moest het protocol toch worden hervat, maar het ijs was wel een soort van gebroken, de voordeur was toch al open dus ik stond fijn droog te onderhandelen voor de woonkamerdeur. toch was mijn onderhandelingspositie niet zo heel sterk. Er stond toch iets van 8 man buiten in de regen.. Dan voel je je toch wel een beetje schuldig. Dus ik maar zo snel mogelijk lappen, dan mogen we snel naar binnen dacht ik. Niet dus. Ze moesten fijn buiten blijven wachten met zn allen. Ik was ff vergeten dat daarbinnen alleen vrouwen welkom waren ( en ik).
Na de vleeskeuring weer naar buiten, gebedje van de imam, en nadat de nodige confettiekanonnen waren afgestoken, de bruid de auto in was geholpen ( niet lastig als alles zeiknat is en de jurk wit moet blijven), zijn we vertrokken richting Raamsdonksveer, alwaar we een fotolocatie hadden (voor trouwfotos enzo). Het leek de fotograaf wel leuk om de motoren erbij te hebben, dus die zijn maar achter ons aangereden.
Het stuk ernaartoe hebben de fotografen een mooie binnendoor route gereden klein uurtje ofzo, maar dat zal ze door de motorrijders niet in dank zijn afgenomen aangezien het gewoon ronduit hondenweer was. Straten stonden blank. Achterwielen slipten op de rotondes. Moet wel gek zijn om met dit weer op de motor te stappen! Had ik allemaal geen last van, ik zat lekker warm en droog in mn bakkie, ruitenwissers op standje maximaal.. Koud en nat op de fotolocatie aangekomen, mochten de jongens ff met hun motoren om ons heen poseren, beetje zwaaien naar de fotograaf, en toen werd ze vrij snel alweer vriendelijk verzocht weer op te hoepelen voordat ze olie op de oprijlaan zouden lekken..
Wat daarna met ze is gebeurd weet ik niet precies, bij terugkomst in Chaam een happie en drankie gekregen denk ik.
In ieder geval elk van jullie die er waren; jullie hebben geholpen om er een absoluut onvergetelijke dag van te maken. Ik heb ook begrepen dat tot in Groningen aan toe de motoren het onderwerp van gesprek zijn. In absoluut positieve zin is dit een unicum tot nu toe. Trends zijn gezet, dus wie weet krijgen we straks boekingen als club voor dit soort gelegenheden…
Ik ben nog wat fotomateriaal aan het verzamelen. Mocht je erbij zijn geweest en wat hebben dat je wilt delen, app mij vooral, dan zet ik het erbij in de galerij.
